 |
woensdag, maart 10, 2004
Eíndelijk!
Hallo Bobs en Bobettes. Hier ben ik weer (eens). Het zit niet mee. Zo weinig nieuwe schrijfsels te lezen krijgen. Ik weet het. Maar ik ben lui. En telkens als ik Blogger betreed, weet ik niets meer te schrijven. Nu ook niet. Maar ik dwing mezelf om deze zinnen te produceren. Het is droevig gesteld met de vruchtbaarheid van mijn inspiratieaarde (lelijk hè, zo'n metafoor). Zal ik dan maar eens wat vertellen over mijn huisje. Dat heb ik immers nog niet gedaan. Gaan we (alle kleuren hebben we trouwens zelf aangebracht.) De hal is paars. De woonkamer is blauw (1 muur, 2 deuren en tapijt) en rood (o.a. bank). De keuken is groen. De slaapkamer is vooral kaal, maar ook rozig met een stukje donkerrood behang. Zie hier: 
En de badkamer is zwart met wit betegeld, en er hangt een heel lelijk douchegordijn, nog van de vorige bewoner. Het is echt heel lelijk. Ik wil een nieuw douchegordijn. Er is iets leuks gebeurd vandaag. Er is een meisje geboren, en dat is mijn nichtje. De trotse ouders zijn Rik en Sarah. Sarah is Engelse, en het kindje heet Charlotte, maar de roepnaam is Charlie, heel tweetalig dus. Charlie heeft een zusje, Sophia (hier Sophia als baby); zij is 2 en een half en nog wat. Ik ben blij dat het een meisje is. Nu hebben we in de familie tenminste wat meer meisjes onder de kleinkinderen. Dan is het evenwicht wat minder zoek, zo met 7 jongens en 4 meisjes. Dit weekend ga ik het lieve kleine baby'tje waarschijnlijk voor het eerst ontmoeten. Morgen ga ik naar de tandarts. Daar ben ik al heel lang niet geweest. Zo lang dat ik uit het actieve bestand was gehaald, en op een speciale lijst van wegblijvers was gezet. Gelukkig mocht ik toch nog komen. Aardig van de tandarts. Ik vrees dat de tandarts niet trots op me zal zijn. Ik vind tandenpoetsen namelijk heel vervelend, en doe het het liefst zo kort mogelijk. Ik heb haast nooit lang genoeg gepoetst volgens de elektrische tandenborstel, die dan een speciaal lang-genoeg-gepoetst seintje geeft. Misschien wordt de tandarts heel kwaad op me en zegt hij "Yoka, ik ben teleurgesteld in je poetsgewoontes. Je moet beter poetsen, anders zullen over een aantal maanden je tanden uit je mond beginnen te vallen. Wil je dat?". Ik schud dan beschaamd mijn hoofd, en neem me op weg naar huis niet alleen voor om heel goed te zullen poetsen, ik ga ook naar de drogist en haal flosdraad, mondwater, tandenstokers, en verse tandenborstels voor een gezonde mond. Hee ik heb al een heel stukje getypt! Wat fijn voor u. Ik moet zo naar bed want de tandartsafspraak is vroeg. Soms vind ik het eng om alleen te slapen, ik hoop dat dat nu niet zo is, anders hou ik Klaas "ik ben op de verjaardag van een vriend" verantwoordelijk voor een waardeloze nachtrust! Zo! |
