Mijn fiets heeft twee wielen

Verleden week reed ik tegen een boom aan. Dat was grappig, zei ik tegen mezelf, tegelijkertijd een ongemakkelijkheidsdeuntje hummend. Tegen een boom aan fietsen, dat is net zo stom als tegen een lantaarnpaal aanlopen, dat doen dus ook alleen een beetje stomme mensen. En kabouters misschien. Nu ben ik geen kabouter, dus dan blijft er één optie over. Jammer genoeg. Was ik maar wel een kabouter.
Ik stond hierover te contempleren, nog steeds halfslachtig bij de boom geparkeerd, toen er op een tak boven mijn hoofd een vogeltje begon te zingen. Van wat ik er van kon verstaan lachte het vogeltje mij vierkant uit. Of driehoekig, daar wil ik vanaf wezen. In elk geval kwam het er ongeveer op neer dat hij me een idioot vond en mijn fiets was ook nog lelijk. En oh ja, dat als Sneeuwwitje langs zou komen en zou gaan zingen, hij daar nooit van z'n leven aan mee zou doen. Vogels doen dat volgens hem helemaal niet, spontaan in gezang uitbarsten als een sprookjesprinses dat doet. Wat dat te maken had met mijn tegen de boom aan fietsen, vraag het het vogeltje, ik zou het niet weten.
Tegen die tijd wilde ik graag wat anders gaan doen dan bij een boom staan. Ik besloot te gaan steppen want van een step kan je tenminste vlug af springen, mocht er plots een boom voor je opduiken. Het steppen ging wonderwel en ik had een zeer genoeglijke tijd. Geen rare vogels meer tegengekomen, gelukkig. Er was wel ergens een paars hondje dat naar me miauwde maar verder was het gewoon een doorsnee dag met af en toe een stoplicht.
Tot ik in het bos kwam maar dat is een ander verhaal. Met een faun. Faunen zijn echt raar. Mocht u een keer een faun tegen het lijf lopen dan wil ik u adviseren om er stevig de pas in te zetten en de faun te passeren. Hij zal wellicht wat tegensputteren maar dat valt te negeren.
In het bos zong een krekel en zon scheen.


posted by Yoka at 4/11/2005 05:44:00 PM