 |
maandag, mei 22, 2006
Schets van hoe mijn leven er nooit uit mag gaan zien: Je werkt in een kantoorgebouw. Het gebouw is groot en grijs en heeft weerspiegelende ramen. Je functie heeft een naam die je vrienden niet kunnen onthouden. Je gevoel voor toonbare kleding is lang vervlogen en het maakt je ook niet zoveel meer uit of je de goede kleuren bij elkaar wast. Je meeste kleren zijn grijs, bruin of kaki. Jij en je collega's maken 's ochtends bij binnenkomst altijd hetzelfde grapje en jullie hebben lollige bijnamen voor elkaar verzonnen. Tijdens de lunch maken jullie buiten een rondje door het kantorenpark waar alles lelijk en van beton is en waar de snelweg vlak langs loopt. Het gesprek gaat dan altijd over dezelfde nutteloze zaken. Als je 's avonds thuis komt drink je één biertje tijdens het online pokerspelen en als je gaat slapen dubbelcheck je of op je wekkerradio je alarm nog ingesteld staat. 's Nachts droom je van computerschermen. Ik heb de laatste tijd vaak opnames in zo'n kantooromgeving en de langslopende mensen voldoen zonder twijfel aan bovenstaande. Ze zijn allemaal bleek, lelijk en zielig. 0 reacties |
