 |
zondag, maart 20, 2005
Gerbil Sorry hoor, ik heb het echt véél te druk om stukjes te gaan posten. Véél te druk. Dus u zult nog even moeten doorbijten. Want er komt nog niks aan. Totdat ik een klein gaatje heb om iets leuks te scriberen. En dat komt heus wel. Heus. Ondertussen is er de rest van het grote wereldwijde web nog hoor. Kunt u daar verpozen totdat ik er weer ben. Ik beloof dat dat gauw zal zijn. In de tussentijd, veel plezier elders en een saluut aan alle gerbils. 0 reacties dinsdag, maart 08, 2005
Uitglijer Ha! Haha! Hahahaa! Ik ben geeneen keer gevallen deze week! Niet uitgegleden, niet van de fiets gedonderd, geen bipslanding, niets. Terwijl het dus heel erg iets voor mij is om faliekant op mijn muil te gaan als het zulk glad weer is. Werkelijk waar, er schuilt een getalenteerde pechvogel in mij. (Pechvogel, wat een woord heren en dames. Pechvogel. Blitse vogel. Rare vogel. Zoiets.) Ik kan bijvoorbeeld heel erg goed dingen omstoten. Echt, gevulde glazen zijn niet veilig in mijn buurt. Mijn broek dan meestal ook niet trouwens. Ik gooi het natuurlijk altijd over mezelf heen. Dan sta ik een hartstikke leuk verhaal te vertellen, met enthousiaste armbewegingen erbij, en hoppa: glas om. Op mezelf. Of de tafel waar net allemaal papieren enzo op liggen. En geen doekje in de buurt. Maar ik ben dus he-le-maal niet gevallen. Hoe vindt u die. Behoorlijk indrukwekkend of niet. Eén keer was het kantje boord, toen stond ik wel even te balletten met mijn fiets, maar uiteindelijk liep het goed af. Schuifelend naar veiliger grond en wat was ik trots. Niet gevallen! Terwijl je als je zo staat te glijden zéker weet dat je gaat vallen. Dat wéét je dan gewoon en je weet ook dat het vertraagd gaat gebeuren en dat je er niks tegen kunt doen. En ik viel niet! Ja, dat heb ik toch algauw aan een paar mensen verteld die dag. Glimmend hoor, van trots. Niks omgestoten ook toen. Dat gaat de laatste tijd ook best goed. Misschien is mijn motoriek eindelijk verfijnd genoeg om minder klunzig door het leven te gaan. Dat zou best aangenaam zijn. Ik heb laatst al een toetsenbord weg moeten gooien omdat er twee keer in twee dagen water overheen was gegaan. Redelijk stom ja. Nu heb ik een mooie zwarte, dat is dan wel weer leuk. Ik verlies trouwens wel altijd mijn pantoffel bovenaan de trap. Die stuitert dan luidruchtig naar beneden. Daar zit nog wel een uitdaging in. Ik ga 'm aan! Nu onmiddelijk! Want ik moet mijn tanden poetsen (bedtijd, u weet wel) en de badkamer is beneden. Spannend. 0 reacties woensdag, maart 02, 2005
Mind the gap Ja, ik ben veilig geland hoor. En het was inderdaad heel erg leuk in London. En ik heb op 3 meter afstand van Kevin Spacey gestaan. Waahoo! Ik zou daar prettig kunnen wonen, in Londen. Dat is nu mijn definitieve plan voor de toekomst: in Londen wonen. Maar voorlopig ben ik hier en is er werk aan de winkel, dus terugkeren naar Groot-Brittanië zit er nog even niet in. God wat vind ik Nederland vreselijk in vergelijking. De mensen, de taal, de gebouwen. Blugh. Italianen bleken trouwens ook erg vervelend te zijn. Als er eens mensen waren die aan de verkeerde kant van de roltrap stonden en daarmee iedereen ophielden kon je er donder op zeggen dat het Italianen waren. Het waren ook vaak Italianen die op straat in de weg liepen, tegen je opbotsten, of te luidruchtig waren in de metro. Ik zal mijn foto's binnenkort op de site zetten, dan kunt u een beetje meegenieten van Londen. Heeft u dat ook, dat u gruwelt wanneer u op vakantie onverhoopt een stel Nederlanders passeert? Ik versnelde telkens flink mijn pas tot ze uit het gehoor waren verdwenen en haalde dan opgelucht adem. Man, ik hoor hier te weinig Engels op straat. 0 reacties |
